Ο έρωτας τελειώνει αμοιβαία.. όπως αμοιβαία ξεκίνησε, αλλιώς δεν ήταν μεγάλος έρωτας. Λένε πως οι μεγάλοι έρωτες δε φοράνε νυφικό, λένε ότι είναι αυτοί που ριζώνουν μέσα μας αλλά είναι και καταδικασμένοι. Γι' αυτό άλλωστε λένε πάλι, πως πρέπει να παντρεύεσαι τη σχέση και όχι το πάθος!
Σημασία πολλές φορές δεν έχει το ΠΟΣΟ ξέρουμε να αγαπάμε αλλά το ν' αγαπάμε ατόφια. Λένε κάποιοι πολύ σοφά πως δεν μπορεί να μας πληγώνει αυτός που δε μας αγάπησε αληθινά. Το πάθος είναι αυτό που δημιουργεί τα πάντα. Ποτέ δεν είναι για πάντα, το πάντα. Αυτό που μένει για πάντα είναι μόνο η σκέψη. Αυτή είναι όλη δικιά μου χωρίς να πληγώνω κανέναν... Μπορώ να ξεχάσω τις μέρες εκείνες; Μπορώ να μη σε σκέφτομαι; Μπορώ να μην αναρωτιέμαι γιατί; Επιτέλους παντρεύομαι! Πλάκα μας κάνεις;!
Το ήξερες θα μου πεις.. Το ήξερα σου λέω. Πονάει η ψυχή μου όμως. Όσα έχω μου φαίνονται φτωχά. Φοβάμαι τώρα. Αν σκάψεις μέσα μου βαθιά, μόνο τη μορφή σου θα βρεις! Τώρα θα σου γράφω μέσα από τις αϋπνίες μου. Πολλές σελίδες σου έχω γράψει κι άλλες τόσες θα σου γράψω... Την τελευταία σελίδα θα την αναβάλω όσο μπορώ.
Πάντα φοβόμουνα αυτό το παράξενο συναίσθημα του έρωτα. Τον φοβάμαι αυτό το θεό, γιατί ξέρω τον εαυτό μου. Όταν ερωτεύομαι το θερμόμετρο φτάνει στους 40 βαθμούς. Δεν ελέγχω τον υδράργυρο. Ήταν λάθος αυτός ο έρωτας είπαν οι φίλοι, από τη αρχή έμοιαζε με λάθος μου είπε η μοίρα, αλλά εγώ εκεί στο λάθος και στο πάθος! Μιλάμε για βάθος...
Δεν μετανιώνω για τίποτα...
Ένα φιλί θα ταξιδεύει στην αιωνιότητα τον έρωτα μου. Στην αγκαλιά σου θ' ακουμπώ τα όνειρά μου.
"Σε ποθώ και θα ψάξω χίλιους τρόπους να στο πω...", έτσι είπαμε αντίο σ' εκείνο το παγκάκι που τώρα μένει άδειο όποτε περνάω και το βλέπω.. λες και κανείς δε θέλει να ξεκουράσει τη σκέψη του σ' αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου