Δεν τα ηύρα πια ξανά
τα τόσο γρήγορα χαμένα...
τα ποιητικά τα μάτια,
το χλωμό το πρόσωπο,
τα χείλη εκείνα,
δεν τα ηύρα πια.
Κ. Καβάφης


Σήμανε η "ώρα" ακροβάτη, ήλιε της καρδιάς μου για τρεις αιώνιους μήνες. Η ώρα της κατάβασης (υπέρβασης), της πτώσης (πτήσης), της οδύνης (ηδονής). Καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν.
Θέλω τόσο να σε βγάλω από τη δύσκολη θέση που σ' έφερα εισβάλλοντας σαν κεραυνός στη ζωή σου. Να συνέλθεις κι εσύ απ' αυτή την "τρέλα", να σταθείς σ' αυτήν που σε ορίζει, ν' αφοσιωθείς στον προορισμό σου, να μην σπάσει το νήμα της ανθεκτικής, αλλά λεπταίσθητης ψυχής σου.
Τα ήξερα τ' αποτελέσματα "του χρονικού ενός προαναγγελθέντος κύκλου" αλλά εγώ πετούσα στα σύννεφα πάντα με την κρυφή ελπίδα πως δεν μπορεί, κάτι θα γίνει, ένα θαύμα, λέμε τώρα. Κι όμως το θαύμα είναι ότι σε γνώρισα, σ' άγγιξα, κουβέντιασα μαζί σου σαν να σε ήξερα χρόνια, σ' αγκάλιασα, σε φίλησα. Ένιωσα η Μαργαρίτα του γουντιαλενικού Φάουστ. Από τα όνειρα που βλέπεις με τα μάτια ανοιχτά και που έχεις την τύχη να τ' αγγίζεις κιόλας χωρίς να πουλήσεις την ψυχή σου στο διάβολο. Μόνο στο μικρό διαβολάκι θεό Έρωτα. Χαλάλι του.
Να μαζέψω λοιπόν κι εγώ τα ασυμμάζευτα μου, να συγκεντρωθώ επιτέλους στο χαρτομάνι μου, να γίνω κανονικός άνθρωπος της καθημερινότητας και της ρουτίνας (άμα δουλεύεις πολύ, ξεχνάς -λένε- τα ερωτικά που σε παιδεύουν).
Η μνήμη μου βεβαίως είναι πανίσχυρη, σωματική και συναισθηματική. Η καρδιά, τα χείλη και το δέρμα θα ενθυμούνται τις σκιές της αγάπης, της θέρμης την ηδονή, την αφή των σκέψεων μας, το χάδι των χεριών, την υπέροχη προσμονή του αγαπημένου προσώπου, το πλατύ χαμόγελο, τις σωρηδόν "συμπτώσεις" που μας συνδέουν, το "γκριν" ή το "μη" σου που με αφοπλίζουν, τα κινητά παιγνιώδη μηνύματα που σπαρταρούσα γι' αυτά και μερικές ακόμη ανεξαργύρωτες στιγμές και αισθήσεις που κυλάνε στο αίμα μου, όπως υποθέτω και στο δικό σου.
Οι ανολοκλήρωτοι έρωτες, αχ αυτοί οι ανεξίτηλοι έρωτες!
Συγγνώμη που σε φερα σε δύσκολη θέση, αν σε πίεσα λίγο παραπάνω. Θέλω να είμαι "καλός άνθρωπος" στη ζωή ετούτη αλλά δεν είναι εύκολο. Σύρε στο καλό και μη φοβάσαι το χρόνο. Αυτά που επιθυμείς θα γίνουν σύντομα πραγματικότητα, το διαισθάνομαι. Είσαι από καλή πάστα, μην τη φοβάσαι τη μοίρα, η ζυγαριά είναι με το μέρος σου.
Σ' ευχαριστώ εκ βαθέων για ό,τι μου πρόσφερες, για μένα ήταν όλα τόσο πολύ.. Θα "ξαναμπαρκάρουμε με τα σπασμένα μας κουπιά" και όπου μας βγάλει...
Ένα υστερόγραφο σ' αφήνω και μια δήλωση κάνω αν και τις σιχαίνομαι... μ' έκανες να λέω τη λέξη "σ' αγαπώ" και να την αισθάνομαι, κάτι που δεν μπορούσα για χρόνια.

Αντίο, φως μου...