Εγώ δε θέλω τα φιλιά να ναι σαν επισκέπτες, που έρχονται από μοναξιά, σβήνουνε ένα πόθο και φεύγουνε σαν κλέφτες. Δε θέλω τα κλεμμένα τα φιλιά σου. Θέλω την παρουσία σου, τα λόγια τα γλυκά, που δε θα νιώθεις τύψεις να μου λες, τα λόγια αυτά που κλείδωσες στο συρτάρι των αναμνήσεων κ πέταξες το κλειδί... στα σκουπίδια.
Είμαι χαρούμενη όταν έχω πιστοποιημένη την αγάπη σου και αισθάνομαι τον έρωτα σου. Εσύ μπορεί να αισθάνθηκες πολλά και να τα περιόριζες σ' ένα "μου λείπεις". Το ήξερα πως δεν θα ήσουνα ποτέ δικός σου, όπως ήθελα εγώ. Ένα κομμάτι της ψυχής σου, αυτό που κρύβεις τόσο καλά, θα με ζητά.. Και θα είσαι δυστυχής που δε θα μπορέσεις ποτέ να το πεις, να το φωνάξεις, όπως κάνω εγώ χωρίς να υπολογίζω κανέναν! Δυστυχώς για σένα οι σκέψεις είναι δυνατές και έρχονται να σε βασανίσουν...
Χαίρομαι για την αθωότητα και την αφέλεια μου, που ακουμπάει τα όρια της αμαρτίας αλλά και της βλακείας. Το μεγαλύτερο μου χάρισμα είναι η καρδιά μου. Δε φοβήθηκα ποτέ να την εκθέσω! Είναι βέβαια σκέψεις, που τις κρατάω μέσα μου και δε σου λέω τίποτα... συγχώρεσε μου τη σιωπή, παλεύω για σένα...
Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την ψυχή μου, χωρίς το μυαλό μου, χωρίς εσένα...
Να θυμάσαι ότι όσο κρατάει η αιωνιότητα σε συγχωρώ για όλα...
Εδώ λοιπόν, κλείνω την καρδιά σου χαμογελώ γλυκά, μέσα μου όμως σ' αποχαιρετάω...