Σωστός Φίλος

Μερικά βήματα για να στηρίζουμε τις αληθινές μας σχέσεις με τους φίλους :

Αφιερώνω χρόνο
Ακούω και δεν κρίνω
Δεν παραλείπω να του υπενθυμίζω ότι είναι δυνατός
Βοηθώ να νιώσει καλύτερα
Λέω πάντα την αλήθεια, όταν πρόκειται να βοηθήσω
Δείχνω με τη συμπεριφορά μου, τον τόνο της φωνής και το χαμόγελο μου ότι μ' ενδιαφέρει να αισθάνεται ασφαλής, ευτυχισμένος και άνετος
Δείχνω ότι λυπάμαι όταν πληγώνομαι απ' αυτόν και μου επιτρέπει να του το δείξω και μου δείχνει ότι λυπάται όταν εγώ τον πληγώνω
Δεν τον εκμεταλλεύομαι ποτέ. Φροντίζω να ξέρει τι θέλω και αλληλοπροστατευόμαστε
Του κάνω μικρές εκπλήξεις
Βρίσκω λόγια για να τονίσω ό,τι καλό έχει μέσα του
Επιτρέπουμε ο ένας στον άλλο να κλάψει όταν το χρειάζεται
τον ενθαρρύνω να μου λέει την αλήθεια και να παραδέχεται τους φόβους του. Το ίδιο κάνω κι εγώ.

Εύχομαι όλοι να έχουμε γερές βάσεις στη φιλία... Ας προσπαθήσουμε. Χρειαζόμαστε τους φίλους, όσο τίποτα άλλο!
Ώρα καλή, καλές σκέψεις, σωστούς προβληματισμούς.

7 βήματα για την ολοκλήρωση της συμπεριφοράς μου

αναλαμβάνω την προσωπική μου ευθύνη για τη συμπεριφορά μου

θέτω ανώτερους στόχους

δείχνω ανοχή

είμαι γενναία

αγαπάω

έχω φιλοδοξίες

χαμογελάω

Άργησε όσο θέλεις ψυχή μου.
Το ξέρω πως ίσως να χάνουμε χρόνο.
Μην απορείς που στέκομαι δίπλα σου πάντα...
Ποτέ δε θα σε άφηνα μόνο.
Μα αν είναι να φύγεις, τότε μην έρθεις ποτέ...
Για τις στιγμές, που λίγο κρατάνε, είναι υπέροχες μόνο οι αναμνήσεις.
Για μένα το αιώνιο είναι το ΠΑΝ.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ

είσαι πλούσιος αν χαρίζεις:

στους εχθρούς σου συγχώρεση
στους φίλους σου την καρδιά σου
στα παιδιά σου παράδειγμα
στους αντιφρονούντες ανοχή
στον πατέρα σου υπακοή
στη μητέρα σου τρυφεράδα
στον εαυτό σου αυτοσεβασμό
στους γείτονες σου καλούς τρόπους
στους παραπαίοντες κατανόηση
σε όλους αγάπη.

Το δάκρυ μου φωτιά, που έκαψε εμένα.
Να θυμάσαι ψυχή μου ό,τι έζησα μόνο με σένα...
Για πάντα θα με ακολουθεί η καρδιά μου, φώναξε με, αν χρειαστείς τη βοήθεια μου.
Κράτα για μένα μια γωνίτσα στην καρδιά σου, να μην αισθάνομαι ότι είμαι μακριά σου.
Το σκοτάδι να μην το φοβηθείς, η μοναξιά μη σε τρομάξει,
ο Θεός δεν αφήνει τους αγγέλους του,
κανείς να τους πειράξει.
Μακάρι, να βρεις την ευτυχία,που αναζητείς.
Κάτι τόσο λίγο, για τον ουρανό που μου χάρισες, έστω και για λίγο...

Δε θα σε ξεχάσω, όσο κι αν είναι ανώφελο να σε θυμάμαι.
Δε θα σε ξεχάσω, γιατί δεν σου πρέπει, δεν μας πρέπει, δεν πρέπει σε όσα ζήσαμε μαζί. Θα σε θυμάμαι πάντα, όμως μόνο όσο χρειάζεται. Γιατί και η ολοκληρωτική λησμονιά είναι το ίδιο ολέθρια όσο και η ολοζώντανη θύμηση..



Για όλους εμάς που θεωρούμε ότι το να πατήσουμε delete στη μνήμη μας... είναι λύτρωση

Εγώ δε θέλω τα φιλιά να ναι σαν επισκέπτες, που έρχονται από μοναξιά, σβήνουνε ένα πόθο και φεύγουνε σαν κλέφτες. Δε θέλω τα κλεμμένα τα φιλιά σου. Θέλω την παρουσία σου, τα λόγια τα γλυκά, που δε θα νιώθεις τύψεις να μου λες, τα λόγια αυτά που κλείδωσες στο συρτάρι των αναμνήσεων κ πέταξες το κλειδί... στα σκουπίδια.
Είμαι χαρούμενη όταν έχω πιστοποιημένη την αγάπη σου και αισθάνομαι τον έρωτα σου. Εσύ μπορεί να αισθάνθηκες πολλά και να τα περιόριζες σ' ένα "μου λείπεις". Το ήξερα πως δεν θα ήσουνα ποτέ δικός σου, όπως ήθελα εγώ. Ένα κομμάτι της ψυχής σου, αυτό που κρύβεις τόσο καλά, θα με ζητά.. Και θα είσαι δυστυχής που δε θα μπορέσεις ποτέ να το πεις, να το φωνάξεις, όπως κάνω εγώ χωρίς να υπολογίζω κανέναν! Δυστυχώς για σένα οι σκέψεις είναι δυνατές και έρχονται να σε βασανίσουν...
Χαίρομαι για την αθωότητα και την αφέλεια μου, που ακουμπάει τα όρια της αμαρτίας αλλά και της βλακείας. Το μεγαλύτερο μου χάρισμα είναι η καρδιά μου. Δε φοβήθηκα ποτέ να την εκθέσω! Είναι βέβαια σκέψεις, που τις κρατάω μέσα μου και δε σου λέω τίποτα... συγχώρεσε μου τη σιωπή, παλεύω για σένα...
Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς την ψυχή μου, χωρίς το μυαλό μου, χωρίς εσένα...
Να θυμάσαι ότι όσο κρατάει η αιωνιότητα σε συγχωρώ για όλα...
Εδώ λοιπόν, κλείνω την καρδιά σου χαμογελώ γλυκά, μέσα μου όμως σ' αποχαιρετάω...

Κοιτάζω το κόκκινο κερί που έλιωσε, που έγινε ένα με τη νύχτα και μεταμορφώθηκε σε σταλαγμίτη ανάγλυφο. Ήταν όνειρο; Μια γλυκιά φρεναπάτη; Μ' έκοψες στα δυο με το χαστούκι της λογικής, μ' έκανες να πετάω με τον αναπάντεχο ερχομό σου.
Αγγίζω το λιωμένο κερί κι αναρωτιέμαι αν έλιωσες κι εσύ. Αν το χάδι μου ήταν αρκετό στο τραχύ μάγουλο σου, στον αδάμ του λαιμού σου, στην ιλιγγιώδη κορυφογραμμή των χειλιών σου, στη χαίτη των μαλλιών σου, στο μελαγχολικά πυρωμένο βλέμμα σου, στα στραπάτσα της φευγάτης καρδιάς σου.
Στην αγκαλιά σου κούρνιασα, αφέθηκα σε μια στάλα ύπνου, μακριά από τις σκοτούρες. Με κρυφοκοίταγες, είπες, και χαιρόσουν, αυτή την αιώνια στιγμή...
Κρατάω τις ευωδιαστές μυρωδιές σου, ανεπαίσθητες και απόκρυφες. Η αδεξιότητα, ο πόθος και η αμηχανία μπερδεύτηκαν μέσα μου. Συγγνώμη που δεν "έφυγες" πρώτος εσύ στο λιώσιμο του μετάλλου.
Το παιχνίδι και το ταξίδι είναι στα χέρια σου.

αιώνιος εραστής διηγείται...

Η μεγαλύτερη εγκυκλοπαίδεια της ζωής μου στάθηκαν οι γυναίκες. Σε ξάφνιασα; Υπήρξα "ιδανικός κι ανάξιος" αναγνώστης τους. Αλλά και ισόβιος φοιτητής, αφού το διδακτορικό μου για κείνες υπήρξε μια ουτοπία, παρέμεινε και παραμένει αιωνίως ανολοκλήρωτο. Ευτυχώς! Δε νομίζω να υπάρχει πανεπιστήμιο για να με δεχθεί.
Τι θράσος να θέλεις να εξαντλήσεις .... διδακτορικά τη θάλασσα. Πώς το έχει πει ο Σεφέρης: "τη θάλασσα, τη θάλασσα, ποιος θα μπορέσει να την εξαντλήσει;". Πιστεύω ότι η γυναίκα είναι σαν τη θάλασσα. Γαλήνια, σαγηνευτική, λαμπερή, απέραντη. Σε θωπεύει, σε δροσίζει, σε χαλαρώνει, σε λυτρώνει. Αφρισμένη, θυμωμένη, σκοτεινή, φουρτουνιασμένη. Σε ταράζει, σε ζαλίζει, σε φοβίζει, σε εξουθενώνει. Έχει την κάλμα της, τα μελτεμάκια της, τα μποφόρ της. Έχει τις... περιόδους της, τις ορμόνες της , τα γυναικολογικά της. Αιδοίον Πέλαγος, Αιγαίον Πέλαγος. Γυναίκα και θάλασσα, γένους θηλυκού και τα δύο!
Σημασία έχει να πας με τα νερά της. Χρειάζεται να την ανιχνεύσεις, να την αγκαλιάσεις, να κολυμπήσεις απαλά και ήρεμα μέσα της, να μη βιάζεσαι, να νιώσεις τους χυμούς της, ν' αφεθείς στο υγρό στοιχείο της, να διαισθανθείς την ανωτερότητά της. Ν' ακούσεις το φλοίσβο των κυμάτων της, να πλεύσεις ανάλογα με τις διαθέσεις της. Δεν τη χορταίνει το μάτι σου. Ατελείωτη, ανεξάντλητη. Άντε και βούτηξες μέσα της, σιγά μη βρεις το βυθό της. Νομίζεις ότι τον βρήκες. Σε ξεγελάει και σε ρουφάει. Κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Δε βρίσκεις άκρη. Χάσμα χασμάτων. Αχανές!
Τη θάλασσα όμως μπορεί να τη μάθεις, να την κολυμπήσεις, να την εξερευνήσεις. Τις γυναίκες; Θεός κι η ψυχή τους!
Εγώ όμως όρθιος στη γέφυρα, θαλασσοπόρος, μέσα σ' όλα. Τι κι αν κινδύνεψα από τα κύματά της, τι κι αν έφαγα χυλόπιτες και έμεινα στα κρύα του λουτρού. Έχει ο καιρός γυρίσματα.
Σίγουρα κάποιες στιγμές θα χαρείς κι εσύ την υπέρτατη γλύκα του μελιού της. Κι αν σε τσιμπήσει καμιά φορά με το κεντρί της, δε χάθηκε ο κόσμος. Κάποια άγαρμπη κίνηση θα' κανες και θα της τσαλάκωσες τα φτερά. Μ' ένα χάδι, με μια καλή κουβέντα, με μια ανοιχτόκαρδη αγκαλιά που θα της προσφέρεις, όλα θα γίνουν μέλι γάλα. Κι άντε πάλι από την αρχή... Γιατί το παράπονο και η κοκεταρία είναι στη φύση της. "Καρδιά παραπονιάρα" δε λέει ένα λαϊκό άσμα; Η γκρίνια της τελειώνει ποτέ , νομίζεις; Δεν μπορείς ούτε καν να της την αφαιρέσεις. Είναι σαν να κόβεις ένα μέρος του σώματός της. Όχι ότι δεν υπάρχει και αντρική γκρίνια. Είναι χειρότερη ασυζητητί αλλά πιο σπάνια..
Δύσκολο πράγμα η σχέση, η συμβίωση. Να είσαι τρυφερός με τις γυναίκες. Αυτό νομίζω είναι το άλφα και το ωμέγα. Και ν' αντέχει ο ένας τον άλλο, κυρίως εκείνη εσένα. Υπομονή χρειάζεται. Υπομονή και αγάπη.

Δεν τα ηύρα πια ξανά
τα τόσο γρήγορα χαμένα...
τα ποιητικά τα μάτια,
το χλωμό το πρόσωπο,
τα χείλη εκείνα,
δεν τα ηύρα πια.
Κ. Καβάφης


Σήμανε η "ώρα" ακροβάτη, ήλιε της καρδιάς μου για τρεις αιώνιους μήνες. Η ώρα της κατάβασης (υπέρβασης), της πτώσης (πτήσης), της οδύνης (ηδονής). Καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν.
Θέλω τόσο να σε βγάλω από τη δύσκολη θέση που σ' έφερα εισβάλλοντας σαν κεραυνός στη ζωή σου. Να συνέλθεις κι εσύ απ' αυτή την "τρέλα", να σταθείς σ' αυτήν που σε ορίζει, ν' αφοσιωθείς στον προορισμό σου, να μην σπάσει το νήμα της ανθεκτικής, αλλά λεπταίσθητης ψυχής σου.
Τα ήξερα τ' αποτελέσματα "του χρονικού ενός προαναγγελθέντος κύκλου" αλλά εγώ πετούσα στα σύννεφα πάντα με την κρυφή ελπίδα πως δεν μπορεί, κάτι θα γίνει, ένα θαύμα, λέμε τώρα. Κι όμως το θαύμα είναι ότι σε γνώρισα, σ' άγγιξα, κουβέντιασα μαζί σου σαν να σε ήξερα χρόνια, σ' αγκάλιασα, σε φίλησα. Ένιωσα η Μαργαρίτα του γουντιαλενικού Φάουστ. Από τα όνειρα που βλέπεις με τα μάτια ανοιχτά και που έχεις την τύχη να τ' αγγίζεις κιόλας χωρίς να πουλήσεις την ψυχή σου στο διάβολο. Μόνο στο μικρό διαβολάκι θεό Έρωτα. Χαλάλι του.
Να μαζέψω λοιπόν κι εγώ τα ασυμμάζευτα μου, να συγκεντρωθώ επιτέλους στο χαρτομάνι μου, να γίνω κανονικός άνθρωπος της καθημερινότητας και της ρουτίνας (άμα δουλεύεις πολύ, ξεχνάς -λένε- τα ερωτικά που σε παιδεύουν).
Η μνήμη μου βεβαίως είναι πανίσχυρη, σωματική και συναισθηματική. Η καρδιά, τα χείλη και το δέρμα θα ενθυμούνται τις σκιές της αγάπης, της θέρμης την ηδονή, την αφή των σκέψεων μας, το χάδι των χεριών, την υπέροχη προσμονή του αγαπημένου προσώπου, το πλατύ χαμόγελο, τις σωρηδόν "συμπτώσεις" που μας συνδέουν, το "γκριν" ή το "μη" σου που με αφοπλίζουν, τα κινητά παιγνιώδη μηνύματα που σπαρταρούσα γι' αυτά και μερικές ακόμη ανεξαργύρωτες στιγμές και αισθήσεις που κυλάνε στο αίμα μου, όπως υποθέτω και στο δικό σου.
Οι ανολοκλήρωτοι έρωτες, αχ αυτοί οι ανεξίτηλοι έρωτες!
Συγγνώμη που σε φερα σε δύσκολη θέση, αν σε πίεσα λίγο παραπάνω. Θέλω να είμαι "καλός άνθρωπος" στη ζωή ετούτη αλλά δεν είναι εύκολο. Σύρε στο καλό και μη φοβάσαι το χρόνο. Αυτά που επιθυμείς θα γίνουν σύντομα πραγματικότητα, το διαισθάνομαι. Είσαι από καλή πάστα, μην τη φοβάσαι τη μοίρα, η ζυγαριά είναι με το μέρος σου.
Σ' ευχαριστώ εκ βαθέων για ό,τι μου πρόσφερες, για μένα ήταν όλα τόσο πολύ.. Θα "ξαναμπαρκάρουμε με τα σπασμένα μας κουπιά" και όπου μας βγάλει...
Ένα υστερόγραφο σ' αφήνω και μια δήλωση κάνω αν και τις σιχαίνομαι... μ' έκανες να λέω τη λέξη "σ' αγαπώ" και να την αισθάνομαι, κάτι που δεν μπορούσα για χρόνια.

Αντίο, φως μου...

ΠΕΡΙ ΚΛΑΜΑΤΟΣ

Ο άντρας είναι το μόνο αρσενικό ζώο που κλαίει για συναισθηματικούς λόγους
Οι περισσότερες γυναίκες κλαίνε 5 φορές το μήνα περίπου
Οι άντρες μπορεί να βουρκώσουν ή να συγκινηθούν πάρα πολύ μια φορά το μήνα
Τα δάκρυα των γυναικών κυλούν, ενώ οι άντρες βουρκώνουν απλώς
Οι ώρες αιχμής των δακρύων είναι 7-10 το βράδυ
Οι κυριότερες αιτίες που μας κάνουν να κλαίμε είναι λύπη, μοναξιά, ευτυχία, φόβος, πόνος, θυμός, γέλιο, σεξουαλική έξαρση, ξένο αντικείμενο στα μάτια και ορμονική αστάθεια.

Ποιός από μας δεν είναι παντοτινά άγνωστος και μόνος;

Τόνυ Γουόλφ

Τούτη η πίκρα του χωρισμού
έχει μια γλύκα τόση
που καληνύχτα θα σου λέω
ώσπου να ξημερώσει...


Απόσπασμα από το έργο του Σαίξπηρ
"Ρωμαίος και Ιουλιέτα"

Το ξέρω πως καθένας μοναχός
πορεύεται στον έρωτα,
μονάχος στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί.
Άφησε με να' ρθω μαζί σου.

(Σονάτα του Σεληνόφωτος)
Γιάννης Ρίτσος

Αποχαιρετισμός ένος άντρα

Αγαπημένα πρόσωπα που σε συντρόφεψαν στο διάβα σου, άνθρωποι που εκτιμούσες και σ' εκτιμούσαν, συνεργάτες και φίλοι να σου γνέφουν καθώς βρίσκεσαι στο κατάστρωμα του πλοίου της γραμμής χωρίς επιστροφή. Εσύ ήρεμα θλιμμένος να τους ανταποδίδεις το χαιρετισμό παίρνοντας μαζί σου, όπως κι εκείνοι, κάποιες όμορφες στιγμές που περάσατε παρέα. Αλλά και οι γυναίκες που χάρηκες τη συντροφιά τους, την προσφορά τους, το κελάηδημά τους, το "σταυρόλεξο" των συναισθημάτων τους, τη χαρά και την γκρίνια τους. Αυτές που είχες την τύχη να γευτείς το αστείρευτο, πεντανόστιμο και τόσο διαφορετικό "γλυκό του κουταλιού" του κορμιού τους. Είναι εκεί όλες, στην προκυμαία την ώρα που... σφυρίζει το καράβι για την αναχώρησή σου. Κι εσύ, στωικά χαμογελαστός, να τις κρατάς μαγικά όλες πάνω σου σαν ένα φυλαχτό, όπως κι αυτές θα' θελες να έχουν κρατήσει κάτι από σένα στη μνήμη τους...
Καλό ταξίδι.
Στο επανιδείν...

Α.....................................................Ω

Άνοιξε την καρδιά σου σε μένα
Βάρος δε θα' χεις άλλο πια
Γιατί μονάχος σαν πονάς
Διπλός είναι ο πόνος
Έλα! πες το λοιπόν το μυστικό
Ζωή θα γίνει ο πόνος σου
Ήρεμα όμως σκέψου
"Θες να το πω σε σένα; γιατί"
Ίσως σε μένα δε θα το πεις
Κάποτε όμως θα σκεφτείς
"Λες να έλεγε αλήθεια;"
Μοιρασμένος πόνος, μισός πόνος
Ναι! είμαι σίγουρη, θα το σκεφτείς
Ξανά θε να με θυμηθείς
Όμως μπορεί να μη με βρεις, τον πόνο να μοιράζεις
Ποτέ όμως μην αφήσεις ο πόνος να σε παρασύρει
Ρώτα, ψάξε και θα βρεις την ευτυχία
Στου φίλου τη στοργή
Τη λύπη, τον καημό σου, την αμαρτία
Υπάρχει ο φίλος
Φρόντισε να ελευθερωθείς
Χάρις σ' αυτόν χαρά θα βρεις
Ψάξε να βρεις τον τρόπο
Ω! ναι τον βρήκα ήτανε δίπλα μου και δεν τον είδα.

Ήταν και πάλι φθινόπωρο...

Ο έρωτας τελειώνει αμοιβαία.. όπως αμοιβαία ξεκίνησε, αλλιώς δεν ήταν μεγάλος έρωτας. Λένε πως οι μεγάλοι έρωτες δε φοράνε νυφικό, λένε ότι είναι αυτοί που ριζώνουν μέσα μας αλλά είναι και καταδικασμένοι. Γι' αυτό άλλωστε λένε πάλι, πως πρέπει να παντρεύεσαι τη σχέση και όχι το πάθος!
Σημασία πολλές φορές δεν έχει το ΠΟΣΟ ξέρουμε να αγαπάμε αλλά το ν' αγαπάμε ατόφια. Λένε κάποιοι πολύ σοφά πως δεν μπορεί να μας πληγώνει αυτός που δε μας αγάπησε αληθινά. Το πάθος είναι αυτό που δημιουργεί τα πάντα. Ποτέ δεν είναι για πάντα, το πάντα. Αυτό που μένει για πάντα είναι μόνο η σκέψη. Αυτή είναι όλη δικιά μου χωρίς να πληγώνω κανέναν... Μπορώ να ξεχάσω τις μέρες εκείνες; Μπορώ να μη σε σκέφτομαι; Μπορώ να μην αναρωτιέμαι γιατί; Επιτέλους παντρεύομαι! Πλάκα μας κάνεις;!
Το ήξερες θα μου πεις.. Το ήξερα σου λέω. Πονάει η ψυχή μου όμως. Όσα έχω μου φαίνονται φτωχά. Φοβάμαι τώρα. Αν σκάψεις μέσα μου βαθιά, μόνο τη μορφή σου θα βρεις! Τώρα θα σου γράφω μέσα από τις αϋπνίες μου. Πολλές σελίδες σου έχω γράψει κι άλλες τόσες θα σου γράψω... Την τελευταία σελίδα θα την αναβάλω όσο μπορώ.
Πάντα φοβόμουνα αυτό το παράξενο συναίσθημα του έρωτα. Τον φοβάμαι αυτό το θεό, γιατί ξέρω τον εαυτό μου. Όταν ερωτεύομαι το θερμόμετρο φτάνει στους 40 βαθμούς. Δεν ελέγχω τον υδράργυρο. Ήταν λάθος αυτός ο έρωτας είπαν οι φίλοι, από τη αρχή έμοιαζε με λάθος μου είπε η μοίρα, αλλά εγώ εκεί στο λάθος και στο πάθος! Μιλάμε για βάθος...
Δεν μετανιώνω για τίποτα...
Ένα φιλί θα ταξιδεύει στην αιωνιότητα τον έρωτα μου. Στην αγκαλιά σου θ' ακουμπώ τα όνειρά μου.
"Σε ποθώ και θα ψάξω χίλιους τρόπους να στο πω...", έτσι είπαμε αντίο σ' εκείνο το παγκάκι που τώρα μένει άδειο όποτε περνάω και το βλέπω.. λες και κανείς δε θέλει να ξεκουράσει τη σκέψη του σ' αυτό.

Σκορπισμένα συναισθήματα

Σ' αγαπώ! Δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο. Είναι κλισέ το σ' αγαπώ λένε... που το καταντήσαμε! Το να μην μπορώ να εκφράσω κάτι άλλο, σημαίνει κάτι.. Ψάξε να το βρεις! Το λέμε συνέχεια, κούρασε τα χείλη μας, τη σκέψη μας.. Ξέρεις ε; Πιστεύω ότι το λέμε από ανάγκη, για να μας το ανταποδώσουν... πόσες φορές το είπες στον καλό σου κ επειδή απλά σου χαμογέλασε...κατέβασες το βλέμμα απορημένη;
Ο έρωτας λένε δεν έχει λογική.. Πόσες φορές ένιωσες την αόρατη δύναμη να σε σέρνει απ' τον έρωτα στη λογική και τούμπαλιν; Πόσες φορές ένιωσες ερωτευμένη και μετά είπες "α μπα" δεν είμαι ερωτευμένη απλά τον αγαπάω;
Είμαι; Δεν είμαι; Τι είμαι; Γιατί είμαι; Είμαι αυτό που είμαι και δεν πρόκειται ν' αλλάξω για κανέναν! ΚΑΝΕΝΑ μ' ακούς; Σιγά μην ακούει σκέφτεσαι... Συνήθως ο σύντροφος μας θέλει ν' αλλάξει σε μας ότι "δεν του κάνει" λες κ είμαστε το ξεθωριασμένο τζιν, που λόγω μπάκας δεν του κουμπώνει πια. Κι εμείς εκεί, πετάμε "ότι δεν του κάνει" και αρχίζει το κουκλοθέατρο με τις άβουλες μαριονέτες. Τι γίνεται όμως όταν η σχέση μας γίνει μια συνήθεια όπως ο πολύ γλυκείς ελληνικός κάθε πρωί; Αυτός βέβαια μας έπλασε όπως ήθελε αφού από έρωτα εμείς πετάξαμε το ταμπεραμέντο μας γιατί δεν άρεσε στη συμπεθέρα! Τότε εμείς πιο ευνουχισμένες από τη συνήθεια δεν βλέπουμε ότι ήρθε το τέλος μιας σχέσης... Γιατί είναι αλήθεια, η συνήθεια ευνουχίζει τις ανθρώπινες σχέσεις και σαν έρθει το τέλος και χωρίσεις, λυπάσαι πιο πολύ που ξεβολεύτηκες από την καθημερινότητα σου, παρά που έχασες τον άνθρωπό σου, τον καλό σου, το σ' αγαπώ σου, τον έρωτα σου.
Άραγε αυτοί που φεύγουν μας αφήνουν ένα κομμάτι τους , αλήθεια; Αυτό είναι το πολυτιμότερο αφού τον ερωτεύτηκες.. Έτσι δεν έλεγες; Αυτό θα ναι το μυστικό της μνήμης σου! Μόνο έτσι δε θα νιώθεις ποτέ μόνη σου.. Γιατί αν αυτός αν και έφυγε συνεχίζει έτσι απλά να σ' αγαπάει, θα έχεις και ό,τι χρειάζεσαι.
Αν βέβαια ισχύει το ότι "σε κάθε σχέση ο ένας αγαπάει περισσότερο" τότε μη μου πείτε πως οι γυναίκες δε θα παρακαλάγαμε να μην είμαστε εμείς ΑΥΤΕΣ!!! Έλα τώρα... οι γυναίκες είμαστε πιο πονηρές σε όλα αυτά. Ξέρουμε τα πάντα, και όσα θα μας πείτε αλλά και όσα θα μας κρύψετε...

Έχε εμπιστοσύνη σ' αυτά που αντιλαμβάνεσαι, βλέπεις, ακούς νιώθεις. Μην εξηγείς τα πάντα σε σχέση με σένα ή τους άλλους. Μην ψάχνεις το γιατί και το διότι. Δεν υπάρχουν για όλα εξηγήσεις. Δεν υπάρχουν γιατί στις ανθρώπινες συμπεριφορές. Δεν είναι σωστό ν' αμφιβάλεις για τα συναισθήματα τους. Ποια είσαι εσύ που θα κρίνεις τη δύναμη της αγάπης τους, τη σημασία και την εγκυρότητα των λόγων τους, τη μελαγχολία τους, τα υγρά τους μάτια;
Πίστεψε αυτό που βλέπεις, που αισθάνεσαι...
Αυτό είναι και το αληθινό...

Μην κοιμηθείς με όλους τους άντρες που σου αρέσουν. Άσε έναν! Αυτού που η ματιά θα σε στείλει χαμόγελα μακριά, που τα λόγια του θα σε συνεπάρουν, που η σκέψη του θα σου κρατάει συντροφιά μερόνυχτα και δε θα φοβάσαι τίποτα. Αυτός θα είναι ο πρίγκιπας, ο ιδανικός, ο άντρας που είναι πλασμένος για σένα και θα τον θέλεις εφ' όρου ζωής, χωρίς ποτέ να τον απομυθοποιήσεις, να τον βαρεθείς ή να θες να τον ξεχάσεις.
Αυτό θα είναι το όνειρο, το άπιαστο,
ο αιώνιος,
ο απόλυτος έρωτας.

Το ερωτικό παιχνίδι αρχίζει με χίλιους τρόπους, αλλά τελειώνει μόνο με έναν.

Ζάρκο Πετάν

Τις δύναται ναι εξιχνιάση της γυναικείας ιδιοσυγκρασίας τα μυστήρια;

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Μεγάλος έρωτας είναι αυτός που αφήνει κάτι πίσω του όταν φυγει για πάντα


Ζάρκο Πετάν

σ΄αγαπώ και θα σου το λέω συνέχεια γιατί το "σ' αγαπώ" χαϊδεύει την ψυχή και το βλέμμα. Και θα σου το λέω "θα σ' αγαπώ για πάντα", γιατί το "πάντα" στεριώνει κι ελευθερώνει και μας κάνει πιο τρυφερούς και καλούς.

"Μη θαρρείς πως τ' αστέρια έσβησαν επειδή συννέφιασε ο ουρανός"

Το παρελθόν δε σβήνει ΠΟΤΕ, ό,τι και να λέμε...ε; Όσο ζεις το κουβαλάς μαζί σου.. ό,τι είσαι σήμερα εξαρτάται απ' όσα είδες, έζησες, ένιωσες, σκέφτηκες κι άκουσες χθες, κι ό,τι απορρίπτεις ή αποδέχεσαι τώρα θα σε διαμορφώσουν αύριο. Υπάρχουμε σήμερα επειδή χθες ζήσαμε, έτσι όπως ζήσαμε. Αύριο θα γίνουμε αυτό που ζούμε σήμερα...
Γιατί λοιπόν να απαρνηθούμε τα άσχημα που ζήσαμε; Γιατί να υποδυόμαστε ότι πια δε μας αγγίζουν; Όταν νιώθεις άσχημα να σκέφτεσαι πάντα πως κάποιος στην πόλη την ίδια στιγμή αισθάνεται το ίδιο με σένα... Όταν πονάς, μην νιώθεις το δικό σου πρόβλημα μοναδικό, τεράστιο, ανυπόφορο. Σκέψου τη θαλπωρή των φίλων σου, των γονιών σου.. Ο καθένας πόνεσε και θα ξαναπονέσει..
Να προσέχεις όμως να μην επαναλαμβάνεσαι...αυτό πονάει κ είναι ανυπόφορο.

Οι άνθρωποι περνούν τον καιρό τους, κάνοντας αυτό που δεν έχουν κέφι να κάνουν. Εγώ είμαι το αντίθετο. Αφιερώνω ΟΛΗ μου τη ΖΩΗ μόνο στα πάθη μου. Δεν σπαταλάω ούτε δευτερόλεπτο, ούτε σκέψη, ούτε βλέμμα σε ό,τι δεν είναι ΠΑΘΟΣ.

!αρεμήσ ιασίε υοσ ςέιφρομο ςιτΣ

Όταν όλα σου φαίνονται ανάποδα...
Όταν δίνεις τα πάντα στους φίλου σου κι' αυτοί σου δίνουν μόνο συμβουλές...
Όταν για την αγάπη σου κάνεις θυσίες που θα' κανε ο Βασιλάκης Καΐλας και ο Παπαμιχαήλ μαζί, κι όμως αυτή προτιμάει τον Σον Κόνερι...
Όταν μια καινούργια αγάπη έρχεται κοντά σου για να παίξει το παιχνίδι της...
Κι όταν οι δουλειές πάνε κατά διαόλου...

Τότε ήρθε η ώρα να κάνεις την επανάσταση ή να την κάνεις γενικώς. Είναι στο χέρι σου να ισιώσεις τα στραβά, να κοιτάξεις τον καθρέφτη κατάματα και να πεις σ' αυτό που βλέπεις....

Στις ομορφιές σου είσαι σήμερα!

Είναι κάποιες λέξεις που ποτέ δε λέγονται, κείτονται εκεί πολύ βαθιά και ίσως μονάχα ένας στεναγμός ή μια ματιά θα ήταν το μοναδικό σημάδι...
Είναι κάποια τραγούδια που ποτέ δεν τραγουδιούνται, βαθιά μονάχα μέσα στην καρδιά θ' αρχίσουν ίσως οι πρώτες νότες μιας σιωπηλής απόκρυφης μελωδίας...
Είναι κάποιες σκέψεις που ποτέ δε θ' ακουστούν, πολύ ιερές για να φτάσουν στ' αυτιά και η γλώσσα δε θα μπορούσε ποτέ να βρει τις λέξεις...
Και είναι κάποια δάκρυα που ποτέ δε φθάνουν στα μάτια, κανείς δε θα μπορούσε να δει την αγωνία και τη στυφή θλίψη που ποτέ δεν πεθαίνει...

Ένα χαμόγελο δε στοιχίζει τίποτα και είναι πολύτιμο. Πλουτίζει εκείνον που το δέχεται χωρίς να φτωχαίνει εκείνον που το δίνει. Δε διαρκεί παρά μόνο μια στιγμή αλλά η ανάμνηση του είναι καμιά φορά αιώνια Κανένας δεν είναι τόσο πλούσιος για να μην το έχει ανάγκη και κανένας τόσο φτωχός για να μην το αξίζει. Δημιουργεί την ευτυχία στο σπίτι, είναι ένα στήριγμα στις υποθέσεις και ορατή ένδειξη φιλίας.

...Και αν αντέχουν ακόμη να είναι εδώ, ανάμεσα στον κόσμο, είναι γιατί ξέρουν και οι δύο πως η υπομονή τους αυτή θα ανταμειφθεί με τον καλύτερο τρόπο μόλις μείνουν μόνοι. Αυτός θα την σκεπάσει με έρωτα κι εκείνη θα παραδοθεί στο παραλήρημα της σάρκας, προσφέροντας του την πιο γλυκιά κυριαρχία.
...Και το πάθος τους μέρα τη μέρα θα δυναμώνει, νύχτα τη νύχτα θα τυλίγει τις ζωές τους σαν κισσός, με τα χρόνια θα γίνεται πιο στέρεο και αμετάβλητο. Γιατί ο αληθινός έρωτας είναι πεπρωμένο και ας λένε όσοι δεν ξέρουν ότι κρατάει λίγο και ότι κάποτε τελειώνει, όπως όλα τα πράγματα. Αυτοί που το ισχυρίζονται είναι απλούστατα αδύναμοι να δούνε τη ρίζα της αγάπης ή φοβούνται να την πιστέψουν. Η ρίζα της αγάπης φυτρώνει στην ψυχή και από εκεί εξαπλώνεται και αγκαλιάζει το σώμα. Γι' αυτό η αγάπη, όταν είναι αγάπη και όχι όταν νομίζουμε ότι είναι, κρατεί αιώνια...
Φταίει που είναι αθάνατη η ψυχή...
Αυτό μόνο όσοι ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά ή όσοι θα ερωτευτούν στο μέλλον μπορούν να το καταλάβουν...

Η αγάπη διαθέτει πάντα το δικό της έλκηθρο που είναι πάντα διθέσιο, ποτέ τριθέσιο. Και τα έλκηθρα μπορεί να χρειάζονται σκυλιά για να τα σέρνουν, τσουλάνε όμως και μόνα τους, αρκεί το χιόνι να είναι πάντα λείο και ομαλό. Έτσι το χιόνι στην αγάπη είναι η εμπιστοσύνη, η κατανόηση, ο αλληλοσεβασμός, η αλληλοεκτίμηση και κυρίως η αλήθεια. Ποτέ ψέματα σε μία σχέση. Το παραμικρό ψέμα σε μία σχέση είναι ογκόλιθος για το έλκηθρο της αγάπης και άμα το βρει στο δρόμο του είναι σίγουρο ότι θ' ανατραπεί...